De reis naar huis

We zijn thuis, eindelijk mag ik wel zeggen. Wat een reis. We zijn op zaterdag ochtend vertrokken vanuit onze villa. Sleutel in det code kastje en op naar Ponderosa waar we zouden gaan ontbijten. Alle bagage netjes in onze auto. We hebben heerlijk gegeten bij ponderosa. Het ontbijt was heel erg uitgebreid en we voelde ons er toch prettiger dan bij Sizzler. Niet zo gehaast. Na het ontbijt zijn we de Wallmart ingedoken. De meiden hebben er niets gekocht maar Jesse heeft er zijn slag geslagen: een laptop tegen een echt gunstige prijs. (ook met de btw erbij) Die was echt door het dolle heen.

Daarba gingen we richting vliegveld. We moesten eerst onze auto inleveren, even gekeken of onze bon op 0$ stond en de auto gedag gezegd. Het deed toch wel even zeer. Ik vond het echt een super auto maar hij reed ongeveer een op 4 mijl dus echt goedkoop was hij niet.

We waren iets te vroeg maar konden al snel onze bagage inleveren. Virgin kreeg het voor elkaar dat onze koffers gelijk naar Amsterdam gestuurd zouden worden, heel erg prettig! Daarna konden we al snel aan boord.

Helaas was dit vliegtuig vol geboekt met dik 450 mensen aan boord dus geen kans op betere plekken. Na het opstijgen kregen we al snel ons diner. Jammer genoeg was het rundvlees al op op een na, dus John vroeg of ik die wilde maar ik heb macaroni genomen. De kinderen hadden ook macaroni maar Megan was op dat moment al niet lekker dus die at niet. Aangezien je tegen de tijd in vliegt werd het al snel schemerig en donker.

De crew deed het licht uit, we hadden dekens en kussen want het is behoorlijk koud. We hadden ook een setje met een oogmasker, sokker en nog een paar andere handige dingen zoals tandpasta en tandenborstel. We konden natuurlijk tv kijken. Er waren een paar leuke films bij zoals Fast5 en Pirates 4 en Rio. We probeerden wat te slapen maar dat wilde niet zo goed lukken. Toch voor ons gevoel ging het sneller dan de heenweg en dat klopte ook. We waren een uur eerder in London.

Daar begon het grote wachten. we vlogen met British airways.

We probeerden wat te slapen maar daar was gewoon geen plek voor, bovendien ging elke 2 minuten een irritante dingdong af met mededelingen. Jeetje wat zijn een hoop mensen te laat voor hun vlucht.

Op een bepaald moment zijn we gewoon de kinderhoek binnen gegaan en hebben John en Jesse gewoon daar wat geslapen.

We waren kapot, Megan nog steeds niet lekker en ik kon niet slapen. Toen John wakker werd zijn we een soort bar ingelopen met lekker fautuils en daar hebben we warme chocomel gedronken. De meiden vielen binnen een paar minuten in slaap. Na een hele hoop gewacht zagen we op het bord dat het boarden vertraagd was dus de vlucht waarschijnlijk ook. In Engeland wordt de gate niet op je instapkaart gezet, je moet het bord in de gaten houden dus daar waren we op gefixeerd. Toen eindelijk een gate werd aangekondigd konden we eindelijk richting gate. Alleen daar stond dus geen vliegtuig maar bussen. Op een ouderwetse manier werden we per bus naar het vliegtuig gebracht en moesten via de achter ingang naar binnen. Nou dat is dus eens wat anders. Bovendien was het een klein verouderd toestel met een nog oudere bemanning.

Aan boord bleek dat de intercom kapot was geweest vandaar de vertraging, nou dat gaf ook niet veel vertrouwen maar op zich is de vlucht dus eigenlijk heel fijn verlopen met een zachte landing in Nederland. Op het moment dat we onze bagage pakte vloog Megan naar het toilet. Daar heeft ze dus flink lopen spugen. Ik was al blij dat het eindelijk eruit was en gelukkig niet tijdens de vlucht. We zijn dus richting auto en huis gegaan waar we binnen de kortse keren in ons bed lagen.

Het is dus voorbij, zo snel, wel heel veel gedaan en geleerd voor een misschien volgende keer.

Eeen ding is zeker, ik wil volgende keer echt zelf de regie bij de villa keuze en we vliegen zeker op de terugweg economy plus.